Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd
(1645)–Johan van Born–
AuteursrechtvrijZang: In 't soetste van den Meye.1.
't GEloof allencken kleynder,
Waer heel te niet geraeckt,
Soo God 't gesicht niet reynder
Had, door zijn Woord, gemaeckt:
De schat van zijn genaden
Wierd my soo opgedaen,
Dat ick des Levens paden
Gants klaer voor my sagh staen.
2 Door 't woordt wel 't overdencken,
Vand ick de deughd soo schoon,
En 't loon dat Godt wil schencken,
Een sulcken waerden loon,
Dat wie daer na wil vaten,
Nootwendigh vleysch en bloed,
| |
[pagina 132]
| |
Met al wat aerdtsch is, haten
En gants afsweeren moet.
3 Ick zagh dat zulck versaken
Geen vryicheyt en laet
Tot toorn, verwijt en wrake,
En al wat smert of schaed:
Tot pracht, tot heersching dwingen,
Vyandigh wederstaen:
En geen van al die dingen
Die d'aerdsche liefd voorstaen.
4 Dees stand (sagh ick) kon maken
Datm' hier een ziel-rustigh leeft.
Geen onrust kan hem naken
Die alles overgeeft.
Die niet heeft, daer het herte
Haer troost heeft of op staet,
Gevoelt geen zielen smerte
Als Godt wil dat ment laet.
5 't Gesicht van Godt verkregen,
Dee my met grondt verstaen
Dat ick van beyde wegen
Maer een alleen moest gaen.
´t Minst moest voor ´t meeste wijcken:
Te groot was my ´t verscheel:
Het aerdtsche liet ick strijcken,
En koos een Hemelsch deel.
|
|