Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd
(1645)–Johan van Born–
AuteursrechtvrijZangh.1.
HOu op die geyl ghedicht of minne klachten maeckt,
En menigh Maeghdlijck hert zijn reynicheydt ontschaeckt.
U zinwerck is (als rechts) om zinnen te verfraeyen:
Maer wat van zelver wast behoeftmen niet te zaeyen.
| |
[pagina 128]
| |
2 Hou op, verweende konst, van malle Mallery,
Het voedsel van qua lust en fieltsche zotterny
De jong en teere rijs breeckt door ontijdigh swaeyen;
En wat van zelver wast behoeftmen niet te zaeyen.
3 Hou op tijdt-quistigh hooft dat leugen-story dicht,
En d'onbedachte Jeught verydelt en ontsticht.
Een hongerige maeg is met geen wint te paeyen:
En wat van zelver wast behoeftmen niet te zaeyen.
4 Hou op verdwaesde pen die zotte eerzucht stijft.
En loffelijck van Krijgh, van Slaen van Moorden schrijft;
Die tooren, wraeck, en nijd, in 't herte doet vertaeyen:
Al wat van zelver wast behoeftmen niet te zaeyen.
5 Hou op verwijfde handt, die, t'wij[l] ghy besich zijt,
Met nieu fatzoen en draght, ([te] mild in geld en tijd)
Staegh an een nieuwen windt van sotticheydt laet waeyen:
Al wat van zelver wast behoeftmen niet te zaeyen.
6 Hou op die daagelijcx een nieuwen bondt voor stelt
Tot minderingh van liefd en meerdering van geldt:
Die d'Arent tot een Gier, en Ravens maeckt van Kraeyen
Al wat van zelver wast behoeftmen niet te zaeyen.
7 Hou op vergifte tongh die 't volck in sonden vleyt:
Die u een Leyster waen, maer leydend haer verleydt:
En tot u valschen troost Godts reden durft verdraeyen:
Al wat van zelver wast behoeftmen niet te zaeyen.
| |
[pagina 129]
| |
8 Hou op, verdoolde ziel, van uw dwaes-zinnigh doen:
Hou op sorghvuldelijck de boosheyt uyt te broen.
Berou en ramp zult ghy van sotten arbeyt mayen:
Al wat van selver wast behoeftmen niet te zaeyen.
|
|