Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd
(1645)–Johan van Born–
AuteursrechtvrijOp de wijse van de 10 Geboden. Of, Neraea schoonste van u.1.
O Bloemtjen dat met lust ontloken,
Soo vriendelijck in ons ooghen bloost:
Dat in de Lovers leyt gedoken,
En in des levens rust en troost.
2 Mocht ick eens 't soete spruytjen plucken,
En dat genieten voor mijn loon:
Ick sou het [a]en mijn voorhoofd drucken
Voor eene Keyserlijcke Kroon.
Clara.
3 Ghy wilt my door uw praetjens quellen,
En prijsen mijne schoonheyd mee:
| |
[pagina 121]
| |
Eylaes! de wind haest neer kan vellen
Wat voormaels bloeyden in de vree:
4 Gelijck een bloemken is ons leven,
Dat wel ons jeughdig oogh verfraeyt:
Maer 't worter haest als stof verdreven?
Wie isser dan soo mee gepaeyt?
Petr.
5 Ick weet mijn lieve Purper roosjen,
Dat wy maer zijn als stof en kaf:
Dat onse schoonheyt is een bloosjen,
Die schielijck wast, en weer neemt af,
6 Soo is nochtans u deftigh wesen,
Door uwe schoonheyt my een lust:
Waer door ick leef in hoop en vreesen,
Vermids ghy rooft mijn soete rust.
Clara.
7 Laet u geen schijn of waen bedriegen,
Siet niet op glans of ydle pracht:
Want als de schijn daer heen gaet vliegen,
Dan wordy van elck een belacht.
8 Siet dan op deugd die steets moet duren,
Siet dan op eer die niet vergaet:
Want schoonheydt doet te dickwils truren,
Dus u besint eer 't is te laet.
Petr.
9 De schoonheyd deughd, als gulde lichten,
Sijn stralen van d'eerwaerde jeughd:
Sijn boeyen die voor soete plichten
Ons voeren in volmaeckte vreughd.
Clara.
Vreughd die der moet volmaecktlijck woonen,
Daelt in geen mensch of menschen sin,
Met vreughd en deughd sal Godt ons kroonen:
't Is hier een onvolmaeckte Min.
|
|