Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd

De koude Winter.

Lente doet de Aerd' ontluycken.

WInter met u dorre kaken,
Graeuwe grinsaert straf en stuur,
Met u wit gevlockten laken,
Droevigh, traegh, en altijd zuur,
Koud en kil, en seer onguur,
Pijn banck, dwinger van de jeugd,
Teerer, smerer van ons schat,
Slemper, demper, Bacchus vat,
Die ons rooft de soete vreughd.

2 Ghy ontkleet ons alle Boomen:

Ghy ontciert ons bloem en kruyd,
Velden met haer ruyge somen
Treckt ghy haer borduursel uyt.
Yder sit dan in der muyt,
Siet u harde parten aen,
En gedenckt hoe fel en wreet
Dat dees Vraet ons scheert en eet:
Ach wou hy doch van ons gaen!

3 Beesjens, die de lucht naeu scheppen,

Staen en belcken op de Stal:
Schip noch Jachtjen kan sich reppen,
Soo bedwinght ghy't over al:
Daer blijft mensch aen de Wal
Die u vloeckt en schandigh smaelt,
Die geen Munt heeft in de tas:
Die u wenscht by 't Noorder as.
Dus ghy alle smaet behaelt.

[p. 94]

 

4 Gy heerscht over andere Menschen:

 

Wy gelijcken Wildemans:

 

Niet mismaeckter sou men 't wenschen,

 

Met een ruyge pels en swans:

 

Met een muts gelijck een trans,

 

Met een koevel voor 't gesicht:

 

Die heeft kegels in den baert,

 

Dese stampt en trapt vervaert,

 

Die verschroockt by vuyr en licht.

 

5 Maer gy Slemper sit te slempen,

 

En verteert ons vleesch en bloed,

 

En dan sit ghy noch te schempen

 

Als ghy 't soo onnut verdoet,

 

Maer wy dencken in 't gemoed:

 

Daer komt haest een soeter Heer,

 

Met de bloeysels in de zoom,

 

Bloemkens, Kruytjens, Kaes en Room:

 

Dus gaet vry en komt niet weer.

 

6 Wilt van dese Winter leeren,

 

Dat geen droefheyd stadigh blijft:

 

Blijdschap kan haest weder keeren,

 

Als de Nevel overdrijft:

 

Waer de liefde vast beclijft,

 

Daer en is noch druck, noch pijn:

 

Daer en slaet de hagel niet:

 

Daer is hertseer noch verdriet

 

Nae de Regen, Sonneschijn.