Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd
(1645)–Johan van Born–
AuteursrechtvrijStemme: Sal ick noch langer in heete tranen.DE diere tijt baert veel ellende,
Als Godt ons met zijn roe verschijnt
't Sy waer wy 't keeren of oock we[n]den,
De mensch van rouw en droefhe[yt] quijnt,
Als Godes hant, geen onderstandt,
Doet aen het Landt, of stort zijn seg[en] uyt,
Maer in zijn toorn de Aerd en Hem[el] sluyt.
Elias wiert van Godt geheeten,
Om soo t'ontgaen dees herde noodt:
Dat hy aen 't beeckjen Krit geseten,
Sich bergen soude voor den doodt.
Dit Christallijn, sou zijn de Wijn,
De Raven mee, die souden hem de spij[s]
Versorgen door een wonderbare wijs
Dees Beesjes quamen vroegh spade,
En offerden haer lieve vrucht,
Daer sich Elias mee versade,
Tot hy weerom most op de vlucht:
Doch Godt wees hem, door sijne ste[m]
Dat hy van daer, na Sarphath, sou[d] gaen,
| |
[pagina 73]
| |
En spreecken daer een treurigh Weeutjen aen.
Hy sagh haer hout van d'aerd op lesen,
Hy riep haer toe, en laeft mijn dorst,
En brenght wat broodts: maer zy uyt vreesen,
Sprack rondt: ick heb noch broodt noch korst.
Alleen wat meel, dat is mijn deel,
Tot onderhout, en Oly in mijn kruyck,
Dat ick nu 't laest voor my en 't kindt gebruyck.
Werpt sorgh ter zy, vertrouwt den Heere,
Backt eerst voor my een kleyn geback,
[H]et meel in 't Cad sal Godt vermeeren,
En stillen soo u lastigh pack.
O Oly sal, in maet of tal,
Niet minderen, tot Godt de Heer, die leeft,
Van alle dese ramp een uyt komst geef.
De eene sorgh was niet genesen,
Of d'ander rouw, volght' op de straf:
Man Godts, most ghy de oorsaeck wesen,
Waer door mijn Soon geraeckt in 't graf?
Moet dan mijn sond, my dese wond,
Dus pranghen 't hert dat ick mijn Soon verlies,
Wat sal 't dan zijn? den doodt ick liever kies.
Hy nam haer Soon en heeft geboogen,
Sijn lichaem over 't kindelijn:
En badt tot driemael voor Godes oogen,
Dat 's knaepjes ziel doch weer verschijn:
Godt heeft verhoort, zijn klachtigh woordt,
Het zieltjen loock, gelijck een roode Roos,
Die frisch van dauw ontluyct haer schoon gebloos.
Soo kan Godt vreughd voor droefheyt senden,
De rampen kan hy elders wenden,
| |
[pagina 74]
| |
En schancken heyl ons voor verdriet.
Hy kan de zijn, uyt noodt en pijn,
Jae uyt den doodt, verlossen door zijn kracht,
Gelijck hy hier aen 't Weeuwtjen heeft volbracht.
|
|