Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd

2 Machabeorum 7. Van de seven Broeders die voor haeres Moeders oogen wierden gedood,

Stemme: Wat baet des nijders arge list.

HOe kan dat teere Moeders hert,
Dees jammer en dees pijn gedogen,

[p. 62]

 

Dat zy de doodt en nare smert,

 

Van seven Sonen siet voor ooghen?

 

Die zy noch in den doodt versterckt

 

Siet wat een vast geloof al werckt.

 

Sy wierden vast geprangt geboeyt,

 

Gemartelt en seer fel geslagen:

 

Op dat Godts Wet, dus uytgeroeyt,

 

Sy sich als Heydens souden dragen:

 

Of anders dats' in 't vyer gebraen,

 

Niet souden s'kommer toorn ontgaen.

 

Sy bleven vast aen Godes woort,

 

En weyghrigh Verckens vleesch te eeten:

 

Dies brachtmen hun ter straffe voort,

 

Maer zy met een oprecht geweten,

 

En wilden noch om doot noch pijn,

 

Meyn-eedigh aen Godts wetten zijn.

 

d'Een wierd' na d'ander voortgebracht,

 

De le'en gekapt en afgesneden:

 

Maer Beul noch wreetheyt hadder kracht,

 

Om dooden haer Godts-dienstigheden:

 

Soo datter ses in haer gesicht,

 

Door vlam vernielt, zijn heen gerich[t]

 

Antiochus, der wreetheyt sat,

 

Den jonghsten Soon socht t'overreden

 

Opdat hy zijn geloof aftrat,

 

En smeked' hem door soete reden.

 

Maer s' Moeder innighlijck op set,

 

Die bestighd' hem in Godes Wet.

 

Sy sprack, ben ick u Moeder niet,

 

Die u ter Werelt heb gedragen?

 

Gebaert, in lijden en verdriet,

 

Ontsiet daerom geen wreede plagen:

 

Dit leven dat u Godt eerst gaf,

 

Sal hy verwecken uyt het graf.

 

Dus vreest daerom noch vyer noch swaerd,

 

Want Godt sal u genadigh wesen:

 

Wy zijn gemaeckt van stof en aerd',

 

Godt sal ons van den doodt genesen:

 

De Jonghlingh riep, in Godt gerust,

 

Treet toe en boet u wreede lust:

 

De straffe die Godt hier gehenhgt,

 

Die lijden wy om onse sonden,

 

Schoon ghy 't onnoosel bloet dus plenght,

[p. 63]

 

Ghy wort weer in Godts toorn verslonden.

 

Tyran, Tyran, Godt sal u slaen,

 

Ghy sult zijn geessel niet ontgaen.

 

Dies swol Antiochus van spijt,

 

Bracht Soon en Moeder stracx om 't leven,

 

Alleen uyt bittre haet en nijdt:

 

Maer zy door Godes geest gedreven,

 

Besweecken noch in noodt of smert,

 

Maer loofden God uyt ziel en hert.