Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd
(1645)–Johan van Born–
AuteursrechtvrijStemme: 24 Psalm. De Aerd is onses Godts, &c.GHy wulpsche Jongeling die 't goet,
Uws Vaders dus onnut verdoet,
En slempt en dempt in allerwegen,
By Hoeren, snoeren, licht gespuys,
By Godtloos volck verr' van huys,
Verquist uw's Ouders milden zegen.
Nu 't op is, laes! nu staedy bloot,
Beroyt, en kampt schier mette doodt,
Van honger bleeck en gantsch bestorven:
En slobt in 't trogh by Verckens draf
En drijft de Swijnen op en af,
Hoe zydy van u standt bedorven?
| |
[pagina 60]
| |
Doch hy keert tot sich selven in,
En denckt aldus in zijnen sin,
Ick wil weer tot mijn Vader keeren:
Ick word van honger afgemat,
Mijns Vaders dienaers eten sat,
En hebben al wat zy begeeren.
Ick sal dan tot mijn Vader gaen,
En schreyen dat ick heb misdaen,
Aen hem en aen mijn Godt hier boven:
En dat ick niet en ben waert geacht,
Sijn Soon, maer dat ick alst geslacht,
Der minste slaven blijf verschoven.
Hy ylt dan na zijn Vader toe,
Die gantsch gebroocken van gemoe,
Sijn arme Soon van ver sach nadren:
Hy valt hem on den hals en kust,
't Verloren schaep, dat seer ontrust,
In tranen smolt, in ziel en adren.
Hy schreyt o Vader 'k heb misdaen,
Voor Godt en u my seer ontgaen,
Vergeeft my doch mijn wulpsche daden.
De Vader hem met kleeders deckt,
Een ring hy aen zijn vinger treckt,
Met schoenen snel op 's Hemels p[a]den.
Ghy wulpsche, die in wel-lust wroe[t],
Valt doch u Heer en Godt te voet,
En gaet met rouw u Vader smeecken
Belijt van herten al u quaed,
Met opset, om door Godts genaed,
Te mijden sonden en gebreecken.
De Hemel sal dan open staen,
Godt sal den sondaer niet versmaen,
Maer 't vette Kalf van blijdschap slachten:
De Englen sullen zijn verheughd,
En juychen in dees groote vreughd:
Wel hem, die op zijn heyl kan achten.
|
|