Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd(1645)–Johan van Born– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Laeckinge en Versaeckinghe van de Werelt. Op de voyse: Als ick als een Duyve kirre, &c. SNOde werelt, Satans boele, Die u toyt en moyt altijt, Op dat elck van u gevoele Dat ghy schoon en lijf'lijck sijt. 2 Foey blancketsel ist al t'samen Alsmen 't van na by besiet, Hadt ghy eer ghy most u schamen, Die u kent en koopt u niet. 3 't Gout daer van ghy schijnt te blincken Is by 't licht maer clater gout, U Perfuym ruyckt yeder stincken Die niet selfs de neus toe hout. 4 't Sijn al valsche Diamanten Die ghy aen u vingers steeckt: 't Is bedroch aen alle canten Wat ghy van u schatten spreeckt. [pagina 26] [p. 26] 5 Aertsche wijsheyt derft ghy roemen, Prijsen tot den Hemel toe, D'alderwijste dorstse noemen Ydelheyt, en wasse moe. 6 't gaet den wijsen als den dwasen, D'een die sterft als d'ander doet, Men vergeet de kloecke basen Even als den slechtsen vloet. 7 Wellust derft gy schoon voor-leggen Als een dronck van 't beste vat, Salomon die placht te seggen Dat hy 's was tot walgens sat. 8 Wie kan sulcken dranck bewaren Die van selfs in 't vat versuert? Wellust ontlust placht te varen Alsse wat te lange duert. 9 Staet en hoocheyt derft ghy sweeren Sijn als pluymen op de hoet: Maer 't zijn lasten en geen veeren Op een trouw en vroom gemoet. 10 Slaept een Heer op sachte pluymen, Moeyt en angst staen voor sijn bedt, En die plaets sy selden ruymen Als op schiltwacht daer geset. 11 Wist een mensche wat al sorgens In een Croons is ingewrocht, Hy behieltse niet tot smorgens Als s'hem 's avonts wiert gebrocht. 12 Sietmen voorts u ander dingen, 't Puyckjen van u Poppecraem, 't Sijn gecierde beuselingen, Slechts den Kindren aengenaem. 13 Gy verheft des Rijckdoms waerde Of die waer het hoochste goet, 't Gout en is maer blinckend aerde Dat op d'aerd oock blijven moet. 14 Rijckdom is geen trouw geselle, Sy en volcht niet in de doot: Soo ontrouw dat s'in de Helle Dickwils haer besitter stoot. 15 Jonge luyden derft g'aen prijsen Het misbruycken van haer jeucht, Datse niet te vroech en grijsen Door 't betrachten van de deucht. 16 O vervloeckte Toveresse [pagina 27] [p. 27] Die soo menich Mensch bederf, Die de valscheyt van u lesse Niet en merckt, voor dat hy sterf. 17 Jonckheyt is soo brosch en teder Als een opgeloocken bloem, Die vervalt door 't minst onweder En verliest al haren roem. 18 Schoone luyden leert gy prijcken Met dit fraey Lemen-huys, En het selve wel bestrijcken Met u toegamaeckt Ceruys. 19 Schoonheyt, gifte der nature Is te wonder haest gereackt, En noch is van minder dure Die uw const en verwe maeckt. 20 Kinderpockjens connen schenden 't Aldersoets en schoonst aenschijn, 'k Wensch dat schoone menschen kenden Wat sy dragen voor fenijn. 21 Daerf' haer selven me vergeven, En een ander aldermeest, Menich Maecht waer cuys gebleven Waerse niet soo schoon geweest. 22 Luyden die van meerder stoorte Sijn als de gemeene man, Stelt ghy voor haer eel geboorte, Wat het hert haer swel daer van. 23 Maer 't is ydelheyt te pralen Met quartieren en geslacht, Oude wapens voort te halen Alsmen d'edel deucht veracht. 24 Cham was een van Noahs soonen Die de wereldt had alleen, Doe hy dorst sijn Vader honen Ginck hy knecht der knechten heen. 25 Dit sijn meest de schoone nieten Die ghy soo te proncke stelt, 'k Wilse niet te geef genieten Dies my niet geen copen quelt. 26 Ghy en sult my niet vercloecken Met uw opgesmockte waer: Wilt ghy and're copers soecken? 'k Wensch dat Godt die oock bewaer. I Iohan. Cap, 2. Vers. 15.16.17. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij