Laudy, Alphons
Leonardus Alphonse Arture Laudy, Nederlands prozaïst en toneelschrijver (Pey-Echt, Limburg 30.4.1875 – Sittard 19.1.1970). Laudy studeerde, na zijn gymnasiumopleiding bij de jezuïeten in Sittard, thomistische wijsbegeerte in Amsterdam. Op 1 juli 1898 werd hij redacteur van het katholieke dagblad De Tijd, waar hij na enige tijd hoofdredacteur werd, een functie die hij in 1937 beëindigde. Intussen publiceerde hij de essaybundels Zwervers (1903) en Jan Rap & Co (1903), waarin hij onder meer polemiseerde met Frederik van Eeden en Henriëtte Roland Holst over caritas en socialisme. Van 1905 tot 1906 was hij tevens redacteur van Stemmen onzer eeuw, waarin hij een onorthodox en modern katholicisme voorstond en ruimte gaf aan kritische katholieke jongeren. Zo wist hij Anton van Duinkerken als redacteur aan De Tijd te binden en verdedigde hij zijn katholieke medewerkers tegen de kritiek van katholieke gezagsdragers op hun moderniteit.
Succesvol was Laudy met zijn treurspel De Paradijsvloek (1916), een drama in verzen dat hij baseerde op het scheppingsverhaal in Genesis. Het stuk werd ook in Vlaanderen met succes opgevoerd. Zijn latere toneelwerk, Betlehem (1929), De verkeerde keus (1936) en De man Job (1944), werd minder goed ontvangen in de kritiek en als te bombastisch beoordeeld.
Na WOII werd Laudy van 1950 tot 1956 nog op hoge leeftijd hoofdredacteur van de Gazet van Limburg.
Literatuur: BNTL; BWN; WP-lexicon; A. van Domburg, ‘Alphons Laudy’, in: Jaarboek Mij Ned. Letterkunde te Leiden 1969-1970 (1971), p. 131-136; Herinneringen aan de vertooning van De Paradijsvloek door ‘het Schouwtoonel’ …met tekstuittreksels, met een inleiding van J.L. Walch (1971); M. Vleeshouwers, ‘Alphons Laudy [1875-1970]’, in: Sittardse cultuurdragers, 1299-1999 (1999), p. 212-228.
G.J. van Bork
[Herschreven, december 2007]
Auteursrechtelijk beschermd