Laurey, Harriët
Henriëtte Maria Sophia Neelissen-Laurey, Nederlands dichteres en kinderboekenschrijfster (Eindhoven 20.12.1924 – Lage Mierde 25.7.2004). Laurey debuteerde in 1945 met het gedicht ‘Laatste gebed’ in De Nieuwe Eeuw. Ze werd daarna redactrice van Roeping en werkte mee aan het tijdschrift Nieuwe Stemmen. In 1951 verscheen Triple alliantie, waarin ze met Lou Vleugelhof en Frans Babylon gedichten publiceerde. In 1952 volgde een eigen bundel in Loreley met poëzie over verloren liefde. Samen met de cyclus liefdesgedichten in de bundel Oorbellen (1954) bereikte ze met deze poëzie een groot lezerspubliek. Haar gedichten zijn klassiek van vorm en geschreven in een eenvoudig en direct aansprekend taalgebruik. In 1954 werd haar voor haar poëzie de Literatuurprijs van de gemeente Hilvarenbeek toegekend. Samen met haar echtgenoot, de journalist Ton Neelissen, publiceerde ze nog gedichten in Onder de roos (1955).
Na 1955 schreef Laurey voornamelijk kinderboeken en met succes. Voor Sinterklaas en de struikrovers werd ze door de CPNB in 1958 bekroond. Ook haar Verhalen van de spinnende kater (1969) werd door de CPNB uitgeroepen tot het beste kinderboek van dat jaar. Veel van deze boeken voor jongeren hebben dieren als hoofdpersoon.
Literatuur: BNTL; WP-lexicon; L. Tegenbosch, ‘Genezing door muziek’, in: Roeping 28 (1951-1952) 9, p. 463-464; F. Bordewijk, ‘Het is niet alles goud’, in: Verzameld werk (dl 13, 1991), p. 286-289; P. Rodenko, ‘Tussen astma en poëzie’, in: K. Hilberdink (ed.). Paul Rodenko. Verspreide kritieken (1992), p. 48-53.
J.H. de Groot en G.W.F. Janssen
[Aangevuld, december 2007]
Auteursrechtelijk beschermd