Keymeulen, Paul van
Vlaams dichter, essayist en toneelschrijver (Erpe 3.2.1920 - ? 16.10.2006). Van Keymeulen was Romanist en
werd leraar Frans. Vervolgens werd hij inspecteur van het middelbaar en hoger onderwijs in België. Samen met
anderen richtte hij in 1945 het tijdschrift De Faun op, waarvan hij tot 1950 mederedacteur was.
Van Keymeulen publiceerde aanvankelijk vooral poëzie. In 1938 verscheen de bundel Het jong bezit, nog in
datzelfde jaar gevolgd door Stille Liebe. Het is overwegend bedachtzame lyriek die op een klassieke leest is
geschoeid, waarbij hij ook gebruik maakt van klassieke prosodische middelen als maat en rijm. In 1951
verscheen zijn voorlopig laatste bundel Gedichten, maar na dertig jaar gezwegen te hebben als dichter kwam hij
in 1981 nog met het verhalende gedicht De ballade van de Eenhoorn.
Van Keymeulen schreef voorts essays over Nederlandse en Franse literatuur. Bovendien schreef hij
toneelstukken, vooral voor jongeren. In zijn laatste levensjaren vertaalde hij de Roman de Renart in het
Nederlands en bewerkte hij Van den vos Reynaerde in 2000 voor toneel.
Literatuur: BNTL; WP-lexicon; R. van Daele, 'Paul van Keymeulen. Vertaler van de 'Roman de Renart', piraat
van Tiecelijn', interview in: Tiecelijn 19 (2006) 2, p. 173-179.
G.J. van Bork
[Nieuw, december 2006]
Auteursrechtelijk beschermd