Kazan, Max
Pseudoniem van Jozef Bierkens, Vlaams dichter (Balen 23.3.1939). Kazan behoorde met Marcel van Maele,
Leon van Essche, Hugo Neefs en Ivo Vroom tot de experimentele dichters rond het tijdschrift Labris (1962-1975), waarvan hij één der oprichters was. Hij streefde naar een maniëristische poëzie waarin taal als
zelfscheppend medium wordt gezien. Dat leidde tot sterk hermetische gedichten. Er waren in de groep contacten
met de internationale avantgarde. Kazan vertaalde bijvoorbeeld werk van Jack Kerouac, waarmee hij affiniteit
had.
In 1959 debuteerde Kazan met Hondsjeugd N.V., uitgegeven in eigen beheer, evenals Blues onderzee (1960).
Samen met Marcel van Maele publiceerde hij Ademgespleten (1962) en met Lucienne Stassaert schreef hij
Bongobloesembloed (1966). In 1984 verscheen een bloemlezing uit zijn poëzie in Buitenbeens.
Literatuur: BNTL; WP-lexicon; H. Neefs, 'Hugo Neefs interviewt Jozef Bierkens ofte Max Kazan', in: Labris 5
(1966-1967) 4, p. 4-13; M. Kazan, '[Getuigenis]', in: H. Brems en D. de Geest (red.). Barbaar in mijn mond
(1989), p. 162-166.
G.J. van Bork
[Nieuw, december 2006]
Auteursrechtelijk beschermd