Guépin, J.P.
Jean Pierre Guépin, Nederlands classicus, dichter en literator (Amsterdam 25.4.1929).
Guépin studeerde klassieke letteren in Amsterdam en specialiseerde zich in de
numismatiek. Vanaf 1956 was hij verbonden aan het Penningkabinet in Den Haag, waar hij
ook les gaf in Latijn en Grieks. In 1968 promoveerde hij op een proefschrift over de
Griekse godsdienstgeschiedenis The tragic Paradox. Daarna werkte hij als medewerker bij
de vakgroep Klassieke Archeologie bij de Rijksuniversiteit in Groningen, waar hij tevens
colleges literatuurwetenschap verzorgde. In 1971 werd hij in Leiden benoemd tot lector
vergelijkende literatuurwetenschap, een functie die hij aanvaardde met de openbare les Een
voet die niet kan lopen (1972). In 1979 nam hij om gezondheidsredenen ontslag als lector.
Guépin schreef al vroeg voor Propria Cures, waarvan hij enkele jaren mederedacteur was.
Eigen poëzie en vertalingen van klassieke dichters publiceerde hij in Hollands Maandblad
en Maatstaf. In de jaren 1984 en 1985 schreef hij een wekelijkse column voor de Haagse
Post.
In 1968 verscheen zijn eerste bundel gedichten met De mens is een dier maar hij zou het
kunnen weten. Het is een bundel poëzie die in feite niet poëtisch wil zijn. In vaak
intelligente, humoristische of door paradoxen gekenmerkte gedichten uit Guépin de
onmogelijkheid of de onmacht om gevoelens in taal uit te drukken. Hij maakt daarbij
gebruik van zijn kennis van de klassieken in allusies of citaten.
In De Leidse fles in zestien portretten (1975) heeft Guépin zichzelf en collega's uit de Leidse
letterenfaculteit geportretteerd. In Liefde, afkeer en gewoontes (1982), een bundel sonnetten,
is de oorspronkelijke ironie vrijwel verdwenen en is een zekere rancune nauwelijks te
ontkennen. Deze poëzie is door critici ‘reactionair’ genoemd.
In 1984 maakte Guépin een uitvoerige selectie uit zijn eerder in vijf bundels verschenen
poëzie in Gedichten. Zijn kritieken en essays bracht hij bijeen in In een moeilijke houding
geschreven opstellen (1969). Met het omvangrijke essay De beschaving (1983) bereikte
Guépin voor het eerst een groot publiek, ook al was het boek sterk omstreden. Voor een
deel werd die negatieve kritiek veroorzaakt door de provocerend-ironische toon, maar meer
nog vanwege de politieke lading die Guépin de klassieke retorica meegaf.
Literatuur: Kritisch lexicon; Oosthoek; WP-lexicon; N. Laan, ‘De enige
vergissing van de Grieken’, in: Literatuur 1 (1984) 3, p. 143-148; Rudi van der Paardt,
‘J.P. Guépin’, in: Klassieke profielen (1988), p. 222-229; John Jansen van Galen,
‘De angst voor het hellend vlak’, interview in: Esquire 4 (1999) 6, p. 25-30.
G.J. van Bork
[nieuw, maart 2005]
Auteursrechtelijk beschermd