Ekkers, Remco
Remco Johannes Machiel Ekkers, Nederlands dichter (Bergen N.H. 1.7.1941).
Ekkers studeerde Nederlands in Groningen en gaf enige tijd les
in het middelbaar onderwijs en van 1973 tot 1999 was hij als docent verbonden aan de
Noordelijke Hogeschool Leeuwarden.
In 1975 verschenen Ekkers eerste gedichten in De Nieuwe Clerke en daarna in de tijdschriften
De Gids, Hollands Maandblad, Raster en Tirade. Karel Eykman ontdekte
Ekkers als jeugddichter en introduceerde hem in ‘De Blauw Geruite Kiel’ in Vrij
Nederland. In 1984 verscheen zijn bundel jeugdgedichten Haringen in sneeuw,
waarvoor hij een Zilveren Griffel kreeg.
Gedichten voor volwassenen verschenen al eerder in de cyclus Buurman (1979) in
de Slibreeks, in 1986 gevolgd door Een faun bij de grens.
Ekkers schrijft literaire kritieken voor de Leeuwarder Courant en vanaf 1976 is hij verbonden
als medewerker aan de Poëziekrant, waarvan hij in 1981 redacteur werd.
Ekkers toont in zijn poëzie een grote belangstelling voor muziek en schilderkunst, zoals in
De vrouw van zwaarden (1989) en Vivaldi (1995). Een belangrijk
thema in de poëzie van Ekkers is dat van de ‘zichtbare afwezigheid’, dat wil zeggen het
aanwezig stellen in de poëzie van dat wat er niet (meer) is. Dat leidt soms tot sterk poëticale
gedichten, omdat het de taal zelf is die aanwezig stelt.
Literatuur: Kritisch lexicon; Lexicon jeugdlit.; Oosthoek; A. Jonkers, ‘Remco
Ekkers: dichten om te overleven’, in: Klasse! 3 (1993), p. 9-10.
G.J. van Bork
[nieuw, januari 2004]
Auteursrechtelijk beschermd