Cami, Ben
Benjamin Cami, Vlaams dichter (Durham, Engeland, 30.8.1920). Studeert
Germaanse talen en is tot 1975 leraar aan verschillende rijksscholen. Vriend en in
Erembodegem buurman van Louis Paul Boon. Medewerker en
redacteur van het Vlaamse experimentele tijdschrift Tijd en Mens. Debuteert in 1950 met de
poëziebundel In de tijd verloren, waaruit zijn bitterheid spreekt over de
‘verworvenheden’ van de westerse beschaving en vooral over de uitingen van die
verworvenheden: machtsbelustheid, winstbejag en hypocrisie, vervlakking en massificatie.
Diezelfde somberheid en wanhoop van een cynisch geworden naoorlogse generatie komt naar voren
in de bundel Het land Nod (1954).
Cami's poëzie is vaak ingedeeld bij de
experimentele dichters van Tijd en Mens, maar hij heeft zich nooit echt aangesloten bij enige literaire
groep. Zijn poëzie staat eerder in de traditie van het humanitair expressionisme dan in die van de
experimentelen. Daarbij zijn er ook existentialistische trekken te herkennen. Cami schrijft
overwegend poëzie, maar ook aforismen en korte verhalen.
In 1974 krijgt hij de Dirk Martensprijs voor zijn bundel Wat ik wil is gelijk aan nul
(1974). In 1978 wordt het manuscript van de bundel Wat is met de dood gaande?
bekroond met de Prijs van de stad Brussel, maar deze gedichten werden niet gepubliceerd. Op latere leeftijd
begint Cami ook te schilderen.
Na een lange tijd van zwijgen, verschijnt in 1987 toch weer proza in Brief aan Dorothy en
andere verhalen en in 1998 poëzie in Ten westen van Eden .
Literatuur: Kritisch lexicon; Oosthoek; WP-lexicon; W. Spillebeen, ‘De dichter Ben
Cami’, in: De Vlaamse Gids 59 (1975) 2, p. 24-32; W.M. Roggeman, ‘Gesprek met Ben
Cami’, in Beroepsgeheim 2. Gesprekken met schrijvers (1977), p. 7-19; D. de Geest,
‘Een kruising van de zachtste dieren op aarde. De poëzie van Ben Cami’, in: Dietsche
Warande & Belfort 130 (1985) 7, p. 525-534; H. Brems, ‘Een aardappel ten oosten van Eden.
De poëzie van Ben Cami’, in: Ons Erfdeel 29 (1986) 3, p. 436-438; S. van den Bossche,
‘Ben Cami. Wat sta ik hier nog te luisteren’, in: Het Pajottenland door schrijvers heen
(1992), p. 87-94; K. Vergeer, ‘Ben Cami. De lange weg naar onthechting’, in: Ons Erfdeel
43 (2000) 5, p. 753-758.
G.J. van Bork
[ingrijpend gewijzigd, november 2002]
Auteursrechtelijk beschermd