Borger, Elias Annes
Noordnederlands dichter (Joure 26.2.1784 - Leiden 12.10.1820). Van
arme afkomst; werd financieel geholpen om te kunnen studeren, promoveerde in 1807 te Leiden in
de theologie. Werd lector, en in 1811 hoogleraar exegese, in 1817 hoogleraar geschiedenis en
klassieke letteren.
Hij was een zeer begaafd Latijns en Nederlands redenaar en werd als dichter vooral bekend door
zijn tragisch-autobiografische ode Aan den Rhijn in de lente van het jaar 1820,
geschreven na de dood van zijn tweede echtgenote en hun pasgeboren kind, waarvan vertalingen in
Frans, Duits, Engels, Fries en Latijn zijn verschenen. Zijn Dichterlijke nalatenschap
werd in 1836 gedrukt.
Literatuur: Oosthoek; WP-lexicon; P. Hofman Peerlkamp. Oratio de vita Elias Anne
Borger (1821); W. Eekhoff. Bijzonderheden omtrent de jeugd van Elias Anne Borger (1842);
C. van der Woude. Elias Anne Borger (1784-1820). Een geleerde-leven in het begin der 19e
eeuw (1975); P. van Zonneveld, ‘Drukke u de lijksteen zacht’, in: Literatuur 10 (1993) 1, p.
39-40.
G. Stuiveling
[aangevuld, februari 2002]
Auteursrechtelijk beschermd