Een van de zo genoemde abele spelen, de vier wereldlijke
toneelstukken uit de 14de eeuw, anoniem overgeleverd in het hs.-van Hulthem,
ook uit de 14de eeuw. Vanden Winter ende vanden Somer wijkt in zoverre
af van de andere drie spelen, dat de hoofdpersonen allegorieën zijn: de
Winter en de Somer voeren strijd over de vraag wie van hen de liefde het beste
dient. Venus zelf brengt hierin uiteindelijk uitkomst door ze gelijkwaardig te
verklaren.
Uitgaven:
H. Hoffmann von Fallersleben (ed.), `Spel vanden winter ende
vanden somer', in Idem, Horae belgicae, dl. 6 (1838); L. van Kammen,
Esmoreit, Gloriant, Lanseloet, Vanden winter ende vanden somer (1968);
G. Stellinga (ed.), Het abel spel vanden Winter ende vanden Somer
(19752).
Literatuur:
H.P.H. Eversen, `Steencolen-ter scolen', in De Maasgouw
(1978).
Auteursrechtelijk beschermd