De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Wilma

Ps. van Willemina Vermaat, Nederlandse romanschrijfster (Zetten 14.5.1873-Blaricum 20.3.1967). Werd opgeleid voor onderwijzeres en was enige tijd als zodanig werkzaam te Kootwijk. Had tot haar 33ste jaar te kampen met een slechte gezondheid, terwijl zij ook geestelijk niet sterk was. Daarna geheel hersteld woonde zij te Beekbergen. Zij debuteerde met een schets, `Oude vrijster', in Ons Tijdschrift (nov. 1907). Uit haar meer dan dertig romans en novellenbundels, geschreven in protestants-christelijke zin, spreekt een onwankelbaar geloof in de mogelijkheid die de christen gegeven is het lijden en de schuld van de medemens op zich te nemen en diens nood vrijwillig te dragen (Die vrijwillig dragen, 1921). Haar vergeestelijkte kunst is uiting van een idealistische geest, die ideaalbeelden schept van edele menselijkheid.

Werken:

Het schoone Leven (1918); Gods gevangene (1923); Menschenhanden (1924); Moeder Stieneke (1926); De lichte nacht (1929); De kruisboom (1931); Opstanding (1934); Wij groeten de broeders (1936); De lichtbrug (1946); Oom Johannes (1950); Het heilig geheim van mijn leven (1953), autobiogr.; Als het dode hout gaat zingen (1962).

Literatuur:

P.J. Risseeuw, in Christelijke schrijvers van dezen tijd (1930); J.J. Haantjes, Over W. en haar werk (1931); R.G.K. Kraan, in Ons Tijdscrift 1895-1914 (1962).

[W.J.C. Buitendijk]