De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Roover, Adriaan de

Ps. van Felix Adriaan Arnold de Rooy, Vlaams dichter en essayist (Mortsel 13.2.1923). Behoort tot de Vijfenvijftigers, meer bepaald tot de `organisch-experimentelen' van het tijdschrift De Tafelronde (vanaf 1953), waarvan hij een van de belangrijkste woordvoerders is. Samen met hen wijst hij de dienstbaarheid van de poëzie aan maatschappij of ideologie van de hand, en erkent hij het absolute karakter van de poëzie. Zijn essay 2 x over poëzie (1953) kan als manifest voor deze experimentele dichters worden beschouwd.

Hij spitst zich toe op een - vaak gewaagde - verkenning van de taal, en geeft op die manier een diepere betekenis aan het scheppen van taal en o.a. van een `beeldspraak die rechtstreeks ingrijpt in de bestaanszin zelf van het gedicht'. Zo komen niet zelden de diepere gronden van het onderbewustzijn bloot te liggen, zoals hij

[p. 498]

zelf betoogt in voornoemd essay. De poëzie van De Roover vertoont raakpunten met andere vormen van vrije expressie zoals de jazz of de abstracte schilderkunst. Zijn dichtbundels Woordschurft (1953) en Testvliegen (1961) zijn geslaagde illustraties van zijn ars poëtica.

Werken:

Verzen uit de grabbelton (1947); De doodsgedachte in de moderne Noordnederlandse poëzie (1947); Kassandra (1948), p.; Notities bij het werk van G. Trakl (1955); Gabriël De Pauw (1956); Paul van Ostaijen (1958); De wrede gedichten (1967).

Literatuur:

J. Walravens, Waar is de eerste morgen? (1956); A. Peel, A.d.R. (1961); P. de Vree, Onder experimenteel vuur (1968); J. de Ceulaer, in Te gast bij Vlaamse auteurs, dl. 2 (z.j.), interview.

[P. van Aken]