De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Reniers, Annie Helena Augusta

Nederlandse en Franse dichteres (Brussel 14.5.1941). Studeerde wijsbegeerte en letteren aan de vu te Brussel, waar zij later benoemd werd als docente in de esthetica en de hedendaagse kunstgeschiedenis.

Haar poëzie, zowel in het Nederlands als in het Frans, vertoont een hechte thematische eenheid en wordt aanvankelijk gekenmerkt door een hoge mate van abstractie en de invloed van de zijnsfilosofie van Heidegger. In haar eerste bundels, Het ogenblik (1964) en Gelijktijdigheid (1967), staat de (heideggeriaanse) tijdsproblematiek centraal. Het dichten ontstaat uit een situatie van chaos en tekort, de dichterlijke taal houdt geen geopenbaarde waarheid in maar `een verhulde zin-geving'. Binnen deze zijnspoëzie voltrok zich eerst een overgang naar een meer `planetair denken' (Tussenruimten, 1969), vervolgens naar `een tijd die geopend wordt tot ruimte' en naar het schouwspel en het spel.

Haar poëtica vindt aansluiting bij Gezelle en bij Van Ostaijen. In haar filosofische beschouwing over de poëtische ervaring, Ruimte en zijn (1981), omschreef zij de esthetica van de dichterlijke activiteit in een ontologisch perspectief.

In 1976 werd Reniers bekroond met de eerste driejaarlijkse Hugues C. Pernathprijs (voor Nieuwe geboorte, 1975).

Werken:

A contre-gré (1970); Demain à Canaan - Morgen te Kanaän (1971); Le jour obscur - Wonen een feest (1972); Van verte tot verte (1973); Excentriques (1973); Lointains (1975); Offerland (1976); Exil ailé - Groene vogels (1976); Het poly-fone boze (1980); Buitenholte (1980); Overvaart (1982).

Literatuur:

E. Willems, in Dimensie (aug. 1981); W.M. Roggeman, in Beroepsgeheim, dl. 3 (1980), interview; R. van de Perre, `Denken en dichten', in Dietsche Warande & Belfort, 126 (1981).

[A.M. Musschoot]