De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Reen, Ton van

Nederlands dichter en prozaschrijver (Waalwijk 30.8.1941). Autodidact. Werkte in verschillende beroepen en begon al vroeg te schrijven, o.m. voor de tijdschriften Komma, Kentering en Dietsche Warande & Belfort. Schreef enkele hoorspelen voor verschillende omroeporganisaties, o.m.

[p. 470]

Een beest binnen halen en De duif.

Van Reen debuteerde officieel met de poëziebundel Vogels in 1966 en nog in datzelfde jaar verscheen zijn eerste roman Geen oorlog. Zijn werk is duidelijk maatschappij-kritisch. In een van zijn meest opvallende romans, Lachgas (1968), beschrijft hij het proces van volwassenwording van een jonge man d.m.v. verbeelde herinneringen. In Landverbeuren (1976) wordt een idyllisch dorp beschreven dat echter in een verscherpt beeld genadeloos blijkt te zijn voor zijn bewoners. De verhalen van De zondvloed en andere verhalen (1977) zou men maatschappij-kritische fabels kunnen noemen.

In 1978 verscheen weer poëzie van zijn hand in de bundel Soms ben ik de grote condor.

Werken:

Negentienhonderdzesenveertig 1967 (1967), pr.; De moord (1978), r.; Katapult (1980), r.

Literatuur:

H. van de Waarsenburg, Ik kom toch uit geen gekkenland vandaan! (1983), interview.

[G.J. van Bork]