De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Prins, Sonja

Nederlands dichteres (Haarlem 14.8.1912). Dochter van Apie Prins, schrijver en bohémien; haar moeder was juriste. Studeerde te Amsterdam, waar ze communiste werd en het internationaal tijdschrift Front redigeerde. In 1933 verscheen haar eerste bundel poëzie onder ps. Wanda Koopman, Proeve in strategie, gedichten met een sterk humanitair-sociale strekking. Tijdens de oorlog nam ze deel aan het verzet, werd gevangen genomen en bracht de rest van de oorlog door in de vrouwengevangenis van het kamp Ravensbrück. Later verscheen hierover haar autobiografische roman De groene jas (1949).

Haar naoorlogse poëzie geeft ze aanvankelijk in eigen beheer uit: Brood en rozen (1953). Ook deze poëzie wordt gekenmerkt door engagement en associatieve techniek, redenen waarom ze door de Vijftigers als verwante dichteres wordt herkend.

Na een lange periode van zwijgen verschijnen in de jaren zeventig opnieuw gedichten waarin de actualiteit centraal staat: Notities (1973) en Dagboekgedichten (1974). Soms ontkomt ze daarbij niet aan modieuze tendensen, maar haar sociale bewogenheid is daarom niet minder oprecht. In 1975 verzamelde ze een groot deel van haar vroege poëzie in Gedichten 1930-1958. Voorts werkte ze voor radio en tv mee aan documentaires en schreef ze tv- en hoorspelen.

Werken:

Het geschonden aangezicht (1955); Nieuwe proeve in strategie (1957); Vrijheid om te zijn (1977); Rondom de boshut - vier seizoenen (1979); Brieven aan mijn zuster (1979); Dwangarbeid en verzet in Mecklenburg, 1944 (1982); Ook wij waren vluchtelingen: politieke gedichten 1979-1982 (1983).

Literatuur:

A. Morriën, in Concurreren met de sterren (1959); M. Milikowski, in Politiek en cultuur, 40 (1980); R. van der Heijden e.a. `S.P.: emancipatie was een vanzelfsprekendheid', in Leef Tijd (1981).

[G.J. van Bork]