publiceerde Klomp ook zijn tweede bundel nog onder de
naam Mien Proost. Deze bundel, Tot slot (1935), bleek inderdaad zijn
laatste.
In 1940 kwam Klomp bij de nsb terecht en schreef hij voor
Volk en Vaderland. Weliswaar werd hij in 1947 vrijgesproken van
collaboratie met de Duitsers, maar tot nieuwe publikaties kwam hij niet meer.
In 1965 werd zijn debuutbundel opnieuw uitgegeven.
De poëzie van Proost is sterk ironisch, soms zelfs
sarcastisch, hetgeen hem van de kant van Forum-auteurs lovende recensies
bezorgde. Zijn poëzie doet soms denken aan de gedichten van Jan
Greshoff.