De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Meyere, Victor Carolus de

Vlaams dichter, prozaschrijver en etnoloog (Boom 13.4.1873-Antwerpen 27.12.1938). Behoorde tot de jonge Antwerpse schrijvers die zich groepeerden rond Emmanuel de Bom, redacteur van Van Nu en Straks (1893-1901), waarvan De Meyere medewerker werd. Was medeoprichter van De Arbeid (1901-1903), Nieuwe Arbeid (1903-1904) en De Tijd (1913-1914). Vooral belangrijk als volkskundige; beijverde zich voor de tot stand koming van het Museum voor Folklore te Antwerpen, waarvan hij conservator werd. Was vanaf 1921 hoofdredacteur van Volkskunde.

De Meyere debuteerde met Verzen (1894). Daarop volgden o.a. de bundels De avondgaarde (1904) en Het dorp (1905). Van zijn verhalen en romans zijn de bekendste De rode schavak (1909), Nonkel Daan (1922) en De beemdvliegen (1930). Zij spelen meestal onder de bevolking van de Rupelstreek, vnl. steenbakkers, en zijn geschreven in een volkse en toch persoonlijke stijl. Zijn verhalen zijn over het algemeen evenwichtig opgebouwd, maar zijn personages missen een scherpe, volgehouden karakterontleding, zodat zij niet tot duidelijke gestalten uitgroeien.

[p. 387]

Van zijn werk op etnologisch gebied zijn vooral van belang de verzameling volksverhalen en sprookjes, De Vlaamsche vertelschat (4 dln., 1925-1927) en De Vlaamse volkskunst (1935).

Werken:

Uit mijn land (1904), p.; Un romancier flamand: Cyriel Buysse (1904); Langs den stroom (1906), p.; Het boek der rabauwen en naaktridders (1914, samen met L. Baekelmans); De gekke hoeve (1919); De razernij (1922).

Literatuur:

J. Eeckhout, in De Groene Linde (1906); A. Vermeylen, in Beschouwingen (1942); M. de Meyer, `In memoriam V.d.M.', in Volkskunde (1940); R. Foncke, `V.d.M.', in Jaarb. Nat. Comm. voor Folklore (1955); W. Zaal, `Nawoord', in V. de Meyere, Labber-de-Zwie (1978).

[J. Vercammen]