De Nederlandse en Vlaamse auteurs

[p. 366]

M

Maanen, Willem Gustaaf van

Nederlands prozaschrijver (Kampen 30.9.1920). Journalist, later werkzaam bij de Wereldomroep.

Debuteerde in 1953 met de roman Droom is 't leven, in 1954 gevolgd door De onrustzaaier, een roman die het conflict tekent van een progressieve onderwijzer met zijn provinciale omgeving, in 1955 bekroond met de Van der Hoogtprijs. Met de satirische roman De dierenhater (1960) verwierf Van Maanen de prozaprijs van de gemeente Amsterdam (1962). Ook De verspeelde munt (1964) is een satirische roman, waarin de nationale tegenstellingen het ideaal van een verenigd Europa tot een hersenschim schijnen te maken.

In Een eilandje van pijn (1981), waarvan de titel gebaseerd is op een uitspraak van Freud, experimenteert Van Maanen met twee vormen: een roman over het oorlogsverleden van een joodse vrouw vindt zijn tegenhanger in een bekentenisroman, waarin herinneringen en overwegingen bij het schrijven van de auteur zelf naast de traditionele roman worden afgedrukt. Beide romans raken steeds sterker op elkaar betrokken.

Werken:

Al lang geleden (1956); Taal noch teken (1960); Een onderscheiding (1966); Helse steen (1970); De hagel is gesmolten (1973); Hebt u mijn pop ook gezien? (1974); Het nichtje van Mozart (1983), r.

Literatuur:

H. Werkman, in Uitgelezen, 2 (1975); F. van Dijl, in Schrijvers op de rand van '80 (1979); A.H. den Boef, in Jan Campertprijzen 1983 (1983); K. van der Pol, in Kritisch lexicon van de Nederlandstalige lit. na 1945 (1984).

[G.J. van Bork]