De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Laet, Johan Alfried de

Eig. Jan Jacob Alfried de Laet, Vlaams dichter en prozaschrijver (Antwerpen 13.12.1815-ald. 22.4.1891). Begon als chirurgijn, maar werd later journalist en volksvertegenwoordiger. Begunstigde o.m. de wet op het gebruik van het Nederlands in bestuurszaken in België. Was medeoprichter van het eerste Nederlandstalige dagblad in België: Vlaemsch België (1844). Van 1847-1848 zat hij met L. Vleeschhouwer en Conscience in de redactie van De Roskam.

De Laet schreef romantische gedichten, evenals zijn vriend Hendrik Conscience aanvankelijk in het Frans. Na de uitgave in 1848 van zijn Gedichten, hield hij zich nog slechts met politiek bezig. Op prozagebied schreef hij vnl. griezelverhalen, o.a. De vloek (1840), Het huis van Wesenbeke (1842) en Het lot (1845), een dorpsverhaal uit de Kempen.

De Laet was de meest ontwikkelde van de Antwerpse kunstenaars gegroepeerd in de rederijkerskamer De olijftak. Van zijn geestdrift ging echter meer invloed uit dan van zijn werk.

Uitgave:

Uitgekozen gedichten (1919), met bibl.

Literatuur:

A. Snieders, `J.A.d.L.', in Jaarb. Kon. Vl. acad. voor Taal- en Letterk. (1892); R. Moroy, `J.d.L. als letterkundige', in Het Belfort (1898); G. Knuvelder, `J.A.d.L. over het dichterschap', in Dietsche Warande & Belfort, 114 (1969); A. Deprez, `Brieven uit Wenen en Gent: F.A. Snellaerts en J.A.d.L.s correspondentie met G. Höfken', in Versl. en Meded. Kon. acad. voor Nederl. Taal- en Letterk. (1983).

[J. Vercammen]