De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Huizinga, Leonhard

Nederlands prozaschrijver (Groningen 3.8.1906-Wassenaar 9.6.1980). Zoon van de historicus J. Huizinga. Studeerde rechten; maakte reizen door Azië en Afrika; verbleef enige tijd op Java als planter en ging na terugkeer in Nederland in de journalistiek.

Verwierf vooral bekendheid door zijn ironisch-humoristische invallen in tal van vlot geschreven schetsen, verhalen en romans, waarvan Adriaan en Olivier (1939), dat ook voor het toneel werd bewerkt, het populairst werd, terwijl bijv. De zevende dag (1941) meer waarde heeft.

Had veel succes met zijn reisbeschrijvingen, verhalen en zijn jeugdmemoires Mijn hartje wat wil je nog meer? (1968). Tot zijn beste werk behoort het zeer menselijke Herinneringen aan mijn vader (1963). Zijn wezenlijk talent wordt meermalen geweld aangedaan door zijn neiging tot moraliseren en zijn veelschrijverij; van de vele vervolgdelen op Adriaan en Olivier is alleen Olivier en Adriaan (1949) min of meer geslaagd.

Werken:

De gestroomlijnde wereld (1936); Het vierde geslacht (1937); O... zei ik (1938); Het Wilhelmus (1940); Tien glazen wijn (1942); Zes kaarsen voor Indië (1945); De laatste karavaan (1947), p.; En zo voort (1950); Loete (1951); Smallegange (1953); Adriaan contra Olivier (1954); Schoon schip (1956); Vlucht van Morotai (1961); De mantel der liefde (1962); Dag dier! (1966); Prins Adriaan en prins Olivier (1969); Bezeten wereld (1970); Marokko (1972); Zo schreed de beschaving voort (1973); Hasjadriaan en Hasjolivier (1973); Je leeft maar zo kort (1976); Adriaan met Olivier, natuurlijk (1977); Adriaan, Olivier en Tarzan (1978); Ik heb nl. mijn vrouw vermoord (1978); Adriaan en Olivier met oorkonde (1979); Lawine (1980).

[G.W. Huygens]