De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Heijden, Adrianus Franciscus Theodorus van der

Nederlands prozaschrijver (Geldrop 15.10.1951). Studeerde enige tijd psychologie. Verblijft met voorliefde in Italië, reden waarom hij zich het ps. Patrizio Canaponi aanmat, waaronder hij debuteerde met Een gondel in de Herengracht en andere verhalen (1978). Voor deze verhalenbundel kreeg hij in 1979 de Anton Wachterprijs. In datzelfde jaar verscheen onder ps. de roman De draaideur, die een sterkere geconstrueerdheid vertoont dan de verhalen. Canaponi lijkt in dit werk surrealistische invloeden te hebben ondergaan.

In 1983 verschenen plotseling onder zijn eigen naam twee delen van de trilogie De tandeloze tijd, nl. de proloog De slag om de Blauwbrug en het eerste deel Vallende ouders. In deze semi-autobiografische ro-

[p. 271]

man wordt de hoofdpersoon in de proloog gepresenteerd in zijn maatschappelijke afzijdigheid en zijn lichamelijke en geestelijke onmacht. In Vallende ouders gaat de auteur vervolgens op zoek naar de wortels van dit onvermogen. Van der Heijden schrijft dit omvangrijke werk in een hemzelf opgelegde ijzeren discipline.

Werk:

De gevarendriehoek (1985), 2de deel van De tandeloze tijd.

Literatuur:

D. Cartens, `Op zoek naar een identiteit', in Bzzlletin, 7 (1978-1979); Idem, `Gesmolten spiegels', in Ons Erfdeel, 23 (1980); G. Houtzager, `P.C. en de overdaad', in Literair paspoort, 32 (1981).

[G.J. van Bork]