Noordnederlands dichter (Amsterdam 7.3.1767-ald.
26.2.1813). Welgesteld handelaar in bouwmateriaal; wijdde zich al op jeugdige
leeftijd aan de poëzie en werd vooral bekend door zijn groots opgezet
episch-lyrisch gedicht in zes zangen. De Hollandsche natie (1812), dat
hem, ook na besnoeiing door de Franse censuur, moeilijkheden bezorgde, zodat
alleen zijn dood hem voor gevangenneming behoedde. Reeds met de ode De
nacht (1788) en met Socrates (1790) verwierf hij faam. Zijn in
1809-1810 in twee bundels verschenen Gedichten bevestigden zijn roem:
Bilderijk beschouwde hem als zijn opvolger.
Uit zijn werk spreekt duidelijk bewondering voor de
verlichting (hij vereerde Voltaire) en liefde voor het culturele verleden van
zijn land. Zijn poëzie klinkt hol en retorisch, met een klank van
zelfoverschatting, maar liep door haar thema's vooruit op de nationale
romantiek.
Werken:
Bespiegeling, dichtstuk (1788); Dinomaché of de
verlossing van Athene (1798); Over de oneindige volmaakbaarheid der
menschelijke natuur. Lierzang (1802).
Uitgaven:
M.C. van Hall, C. Loots en H.H. Klijn (ed.), Nagelaten
gedichten, 2 dln. (1814-1815); De Hollandsche natie (1883), met inl.
en aant. door A.W. Stelwagen.
Literatuur:
F. Bezemer sr., `De Hollandsche Natie', in Nieuws uit oude
boeken (1907); J. Koopmans, `J.F.H.', in Nieuwe Taalg., 7 (1913); J.
Haantjes `J.F.H. en de Hollandsche Natie', in Idem (1946); W. Zaal, `De
duizend doden van J.F.H.', in De Gids, 129 (1966); Idem, `J.F.H.', in
Nooit van gehoord! (1969, 19742).
Auteursrechtelijk beschermd