De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Geel, Christiaan Johannes van

Nederlands dichter en tekenaar (Amsterdam 12.9.1917-ald. 8.3.1974). Volgde nijverheidsonderwijs te Amsterdam. Exposeerde regelmatig zijn beeldend werk, o.m. in het Stedelijk Museum te Amsterdam in 1961.

Pas laat kwam zijn poëzie, geënt op zeer fijngevoelige natuurwaarnemingen die met groot taalraffinement een symbolische dimensie krijgen, in de openbaarheid. De waardering die bij zijn leven tot een vrij kleine kring was beperkt, is vooral na zijn dood sterk toegenomen. In vnl. korte tot zeer korte gedichten ziet de dichter kans een fusie tot stand te brengen tussen waarnemer en aandachtig bekeken object, dat vervolgens een leven in taal gaat leiden,

[p. 213]

waarin beperkingen van plaats en tijd worden opgeheven en ook menselijke ontoereikendheid wordt opgelost om het laatste, onuitgesproken woord, aan de poëzie zelf te laten. Zeer sprekend in dit verband is de titel van de bundel Het zinrijk (1971).

Van Geel, die ook in talloze tekeningen en schetsen haarscherpe waarnemingen in hun essentie weergeeft, heeft zijn natuursymboliek in een groot aantal varianten beleden, zijn verzen steeds veranderend en verbeterend, op zoek naar onuitsprekelijke kernen van het bestaan.

Werken:

Spinroc en andere verzen (1958); Uit de hoge boom geschreven (1967); Acht diergedichten (1973); Enkele gedichten (1973); Uit wat spint ontstaan (1975); Vluchtige verhuizing (1976); Zwanen (1977); Dierenalfabet, Het omliggend vee, een bestiarium (1978).

Uitgaven:

Chr.J.v.G. 1917-1974 (1979); Dank aan de koekoek (1980), teksten.

Literatuur:

E. de Waard e.a., Chr.J.v.G., een bundel over zijn poëzie (1979; herdruk van Geelnummer, Raam, 102, 1974); F. Esper, In gave bladstand (1979); D. Cartens, in Kritisch lexicon van de Nederlandstalige lit. na 1945 (1980).

[R. Bloem]