Gargon, Mattheus
Noordnederlands dichter en prozaschrijver (Haarlem
23.2.1661-Vlissingen 14.4.1728). Studeerde te Amsterdam en Leiden en was
predikant te Geffen en Nuland, vanaf 1702 in Serooskerke en sedert 1707 te
Vlissingen, waar hij ook rector van de Latijnse school werd. Hij schreef boeken
op theologisch gebied, waaronder een nieuwe psalmvertaling, de CL psalmen
Davids in dichtmaat (1711, 17222), en een Dichtmatige
uitbreiding van het Hooglied (1697, 17242). In 1703 verscheen
een vertaling van Boethius' Vertroosting der wijsbegeerte.
Zijn bekendheid ontleent Gargon echter vooral aan zijn
navolging van Johan van Heemskercks Batavische Arkadia, de bijzonder
geslaagde twee delen Walchersche Arkadia (1715-1717,
17462).
Auteursrechtelijk beschermd