Paddestoelen (onder ps. Ton Ven)

[p. 37]

Bespiegelingen.

[p. 39]

Dichterschap.

Wat is een dichter? - Een onttroonde vorst,
wiens hand verkeerd staat in het stoflijk leven, -
een goudzoeker met rusteloozen dorst
naar erts, dat hem geen aardsche mijn kan geven, -
een kind, dat naar de verre sterren grijpt,
en schreit, omdat het die niet mag bereiken, -
een kind, dat in de rosse kaarsvlam knijpt,
zich deerlijk brandt, dan huilt, dan boos gaat kijken,
en eindlijk lacht, - een schepsel, dat nooit leert,
geen voordeel heeft van droevige ervaring,

[p. 40]

 

de wereldorde onderstboven keert,

 

een karper ziet in een gewonen haring, -

 

een, die niet past in uw modern vertrek,

 

maar met een ziel, die juicht om al het schoone, -

 

een harlekijn, die neervalt van gebrek,

 

maar schatert, om zijn zwakte niet te toonen, -

 

een eeuwig dolende Ahasverus,

 

gefolterd door zijn eigen idealen,

 

die op zijn bangen tocht den liefdekus

 

versmaadt, om een dwaallicht te achterhalen, -

 

een eenzaam reiziger in de woestijn,

 

wiens bloed van hitte koortst, tot wilde droomen

 

rondspoken in zijn afgejakkerd brein:

 

van koele waterbronnen, schaduwboomen, -

 

een, dien men uitlacht om zijn golvend haar,

 

omdat zijn stok wat dik, zijn hoed wat groot is, -

 

een, dien men huldigt op zijn vijftigst jaar,

[p. 41]

 

als lang reeds alle schoonheid in hem dood is, -

 

een stumper, een verstooteling, - een held,

 

wiens tranen langzaam in den schemer vlieten, -

 

een mensch, die u enthousiast vertelt

 

van al, wat hij toch nimmer mag genieten.