Gedichten

[p. 179]

Aen den heere Lambin, te Yper,
Toen den dichter hem het poëma: De lente, in dry Gezangen, door Petronella Moens, opzond.
Opdragt.

Aenvaerd met heuschlykheyd de Lente, in dry Gezangen,

Zoo heerlyk uytgedoscht door onze Kunstvriendin;

Doorblaedert dit gewrocht, voldoe aen myn verlangen:

Daer torst de wetenschap haer grootsten luyster in.

Dit schrander puyktafreel, 't geen d'Englen zou verrukken,

Schetst onze dierbre Moens in haer' volmaeksten staet;

'T toond hoe een maegdenhand den Citer weet te drukken,

En, trots het mannenbreyn, de hoogste toonen slaet.

[p. 180]

 

Werpt slechts een vorschend oog op haer bevalligheden,

 

Uw geest zal zyn gekluysterd aen haer godlyk Schoon:

 

Zy weet het stugste hart tot dweezaem was te kneden,

 

Haer Lent, die immer roozen teelt, schenkt haer een Kroon.

 

 

 

Teregt, myn Vriend! teregt mag Zy haer' goude snaeren,

 

Wier hoogverheven klanken dreunen vol van zwier

 

Omzwachtlen met een krans van weelge Lauwerblaeren:

 

Zy zwicht, in 't letterperk, geen edlen Batavier.

 

 

 

Waerdeêr, ja, Batos Nymph: doe huld aen haere kunste,

 

Verdedigt haer vernuft voor laege vittery;

 

Onttrekt haer nimmer uw' bewond'ring noch uw' gunste,

 

Wyl, tot het hoogste sfeêr, zich heft haer Poëzy.

 

 

 

Plaetst haer kunstvolle Lente in Yper's Redenzaele

 

Ten baek, o Vriend! van uw' beroemde Broederschaer;

 

Dat om haer grootsche Lied een' Bloementuyltje praele

 

Gevlochten door uw' hand, o schrandren Kunstenaer!

1805.