Brusselschen Blom-hof van Cupido

[p. 74]

Klagh-Liedt. Van een Dochter die haer Susters Vryer beminde.

Stemme: Claire Fontaine.

ACh ! wat een smerte // braeckt het minnen uyt,
Wanner een herte // sijnen brandt besluyt,
Sonder te klaghen // daer 't niet kan verdraghen
Het vinnigh pranghen // van het groot verlanghen ?

2. Het stoute minnen // seght my stadigh aen,

Dat ick mijn sinnen // soud' verklaren gaen,
Maer bleeuwe schaemte // en vrees' van de blaemte
Doet my vertraghen // mijn Lief naer te jaghen.

3. En noch doet hy my // d'alder-meeste pijn,

Om dat hy by my // mijn Suster komt vry'n:
Ach ! hy is stadigh // fel en seer onghenadigh

[p. 75]

 

Ontrent mijn deure // 't welck my meer doet treuren.

 

4. Dus ben ick even // Tantalus die haeckt

 

Naer 't vocht dat neven // aen sijn lippen raeckt,

 

En noyt kan proeven // dan een staegh bedroeven,

 

Om dat sijn lippen // noyt aen 't water stippen.

 

5. Wat heeft hy aerdigh // doch in haer besint,

 

Dat sy is waerdigh // boven my bemindt ?

 

Noyt wirdt haer wesen // boven 't mijn ghepresen,

 

Noch haer soet spreken // teghen 't mijn gheleken.

 

6. Ick ben niet spijtigh // soo hy van haer klaeght,

 

Maer siet ick vlijtigh // kom' hem naer-ghejaeght;

 

Wilt hy mijn banghe // ziel' maer eens ontfanghen

 

In sijn ghenade // eer het wordt te spade.

 

7. Ick sal versaken // mijn Suster ter noodt,

 

Midts ick niet haken // magh haer blijde doodt:

 

Maer wil eer sterven // en oock metter spoet

 

Mijn borst roodt verven // met mijn heete bloedt.