Brusselschen Blom-hof van Cupido
(1641)–Willem van der Borcht–
AuteursrechtvrijStemme: O ! soete Nymphe schoon.
SYlvanus was ghewoon
Te dansen om de kroon
Van all' de Herderinnen,
Daer hy d'onnoosel lust
Somwijlen heeft gheblust,
Nochtans bevrijdt van 't minnen.
2. Maer doen lest Amaril
Quam midden in den dril
Een koddigh lietjen singhen,
Wist sy dan slechten quant;
| |
[pagina 69]
| |
Te steken in den brandt,
En naer haer oogh te dwinghen.
3. Want dat soo wel beviel,
En soo d'onnoosel ziel'
Des Herders heeft door-kropen,
Dat (daer hy met den mondt
Keurigh-vol open stondt)
Hy liefd' heeft in-ghesopen.
4. Hy nu niet meer ten dans
Gaet om een' roosen-krans
Oft blommen-hoet te winnen,
Maer met een nare klaght
Voorder niet meer en dacht
Dan om haer we'er te minnen.
5. Hy laet sijn Schaepkens al
Ghesloten in den stal,
Oft dolen achter landen,
En loopt met zwaer ghepeys,
Soeckend' op alle reys
De oorsaeck' van sijn branden.
6. Want soo hy Amaril
(Just wel naer sijnen wil)
Eens onlanghs hadd' ghevonden,
Heeft (naer een langh ghebleyt)
Haer t'eynde uyt-gheseydt
De smerten van sijn wonden.
7. En sprac: mijns zielens vreught,
Kont ghy sien dat mijn jeughdt
Om uwen wil sal sterven ?
Waer op sy met een' lonck
Hem noch meer vlamm' en vonck,
En liefde ded' be-erven.
8. Waer door hy heel ontrust,
Wirdt krachtelijck belust
Om haer een' soen te gheven,
Maer 't soenen stal sijn hert',
| |
[pagina 70]
| |
En meerderde sijn smert',
Dus gingh 't hem aen sijn leven.
9. Sy hier door heel beroert,
En innigh onghevoert
Door eenighe kleyn' vonckskens,
Heeft met een' kus gheloont,
En voor dees reys ghethoont
Noch hondert heete lonckskens.
|
|