Brusselschen Blom-hof van Cupido

Lof des Boeren ende Herders leven.

Stemme: Kloter-bolleken.

GHeluckigh is met recht den mensch
Die in het groene veldt
Verdrieteloos naer 's herten wensch
Sit op sijn fluyt en speelt,
Oft aen zee // met sijn vee
Leeft naer d'onverstoort ghepeys,
Sonder wee // oft verlee
Van de wanckel-quade seys,
Die ons de luck-vrouw braeckt,
Waer door hy noyt ontwaeckt,
Sijn grove roncken staeckt.

2. Die altijdt volght sijns zielens lust,

Te vred' met kleyne haef,
Somwijl' by sijn schoon' Nymphe blust
Cypresche soete gaef,

[p. 60]

 

Sonder spo'en // in het groen,

 

Oft in 's winters sturen tijdt

 

Even koen // naer den noen

 

Onder tusschen in 't hoy vrijdt,

 

Daer hem sijn vreedtsaemheydt

 

Buyten eer-gierigheydt

 

Van haet en nijdt bevijdt.

 

3. Somwijlen in een Nemus dicht,

 

Dat noyt van Phoebus strael

 

Door-keken is, waer 't lommer-licht

 

Bereydt een schoone sael,

 

Door wat doel // met ghewoel

 

Een rivierken wispelt klaer,

 

Waer on-koel // lief en boel

 

Jeughdelijck worden een-paer,

 

Die met 't wraeck-gierigh hert'

 

Aen ziel' noyt zijn ghesmert,

 

Oft woeckerigh ghebaer.

 

4. Die liever voet in 't groene dal

 

Sijn Schaepkens met ghebleyt,

 

Waer dat sijn Geytjens hip'len mal

 

Ter wijl' dat hy verbreydt

 

's Herders lof // fijn met grof

 

Wt sijn rieten-pijpken treckt,

 

Dan in 't hof // door het stof

 

Van de sorghen zijn ontweckt:

 

Wat is het purper doch,

 

Niet als verghiftigh soch,

 

Met soeten schijn bedeckt ?

 

5. Gheruster is den vryen staet

 

Van 't rechte Boeren-volck,

 

Wiens herte nimmer is verdraet

 

Door d'ongheluckens wolck:

 

Maer gherust // wordt ghekust

 

Van Fortuna in het veldt,

 

Wiens lust // wordt gheblust

[p. 61]

 

Als hy sijne Schaepkens telt:

 

En vindt hy 't vol ghetal

 

 

 

Soo acht hy niet met al

 

Het Princelijck gheral.