Brusselschen Blom-hof van Cupido
(1641)–Willem van der Borcht– Auteursrechtvrij
[pagina 51]
| |
Stemme: Chere Phillis.
CLoris was lest-mael ne'er gheseten
Aen d'oever van een soet-bestemde beeck,
Waer hy de lochten heeft door-spleten,
Suchtende met een sout-wat'righ gheleeck,
Dat rollende sijn bleecke wanghen
Heeft over-douwt, alleens oft hy vernacht
Sijn Lief Phillis met snakende verlanghen
In de lent t'haren dienste hadd' ghewacht.
2. En heeft in klaght noch uyt-ghebroken
De pijn' en smert' die hem sijn Phillis ded',
Ten laetsten over-luyt ghesproken
Onder ghesucht in 't klaghen van sijn leet
| |
[pagina 52]
| |
Phillis, die met het glinst'righ blaken
Van vierkens die in u glat aensicht zijn,
Mijn lichaem als hoy kont dorr' en droogh maken,
Ververschen we'er met hunnen hellen schijn,
3. Hoe kont ghy noch dees lieve ooghskens
Ontrooven van my uw' neerd'righen knecht ?
En siet ghy niet dat dit zijn booghskens
Van Venus Soon, die hier med' altijdt recht
Wel duysendt van sijn gulde schichten
Dweers-door mijn eerst-blak'righe borsten naeyt,
't En zy, Phillis, ghy met dees selve lichten
Den nieuwen brandt sijn felle hitt' verwaeyt.
|
|