Brusselschen Blom-hof van Cupido

Hy singht sijn in-beeldinghe, ende verweckt haer tot toe-luysteringhe.

Stemme: Ie meur d'amour.

MYn liefste Lief, wilt doch uw' ooren booghen
Om eens te hooren mijn ondulde klaght,
En wilt op my twee-gunst-vol sachte ooghen

[p. 32]

 

Slaen, eer dat ick in 't minne-vier versmacht,

 

Oft wilt ghy kijcken // dat ick heel gheschendt

 

Mijn leven strijcke // in soo veel ellendt,

 

En rake soo het endt.

 

2. Ick weet mijn Lief ghy soud' doch nimmer willen

 

Dat ick om uwen wil soud' zijn een lijck,

 

Oft soo ghy 't woudt, soo soud' uw' ziel' med' drillen,

 

Om t'saem te leven in het ander rijck,

 

Daer wy te gader // van dit quaedt bevrijdt,

 

Meer vry en nader // tot eeuwighen tijdt,

 

T'saem souden zijn verblijdt.

 

3. Maer soo ghy dat hier naer wel soud' begheeren,

 

Soo is het best dat-men van hier beghint,

 

En dat wy soo (oudt zijnde) t'samen veeren,

 

(Naer dat wy hier altijdt hebben bemindt,)

 

Over de vloeden // naer Elysis veldt,

 

Daer liefd' de goeden // in een sale stelt,

 

Daer niet dan vreughdt en speelt.

[p. 33]

 

4. Waer teghen al die hier niet beminnen

 

Ellendelijck in d'helle zijn gheplaeght

 

Dus, soete Lief, en wilt niet meer versinnen,

 

Noch oock mijn klaghten voor niet en verjaeght:

 

Maer wilt ghy leven // in vreughdt en ghenucht,

 

Wilt u begheven // tot liefd', en niet vlucht

 

Des minnens soete vrucht.