Brusselschen Blom-hof van Cupido
(1641)–Willem van der Borcht–
AuteursrechtvrijStemme: Doen ick was in 't bloeyen van mijn' tijdt.
LIefste Blom, hoe komt het dat ghy dus versteeninght zijt van herte,
Dat ghy hem schouwigh haet, die ghy eerst hadd' bemindt ?
Jeughdigh dier, hoe kont ghy aen u lief nu koken sulcken smerten,
Met soete bitterheydt ghemenghelt mis-ghesint ?
Daer ghy siet hoe seer
Ick ghetrouwigh meer
Ende meer uwen lof maer soeck' en d'eer.
| |
[pagina 20]
| |
2. Daer ghy weet hoe uwen roosen mondt, robijnsch' en sachte kaken,
Goudt-draet ghekroeselt hayr, en Arents snel ghesicht,
In mijn hert' (dat naer u, Enghel-soet, nacht ende dagh moet haken)
Dees eyndeloose smert' eerst hebben op-ghericht;
Daer ghy d'oorsaeck' zijt
Vliedt ghy my altijdt,
En ghestaegh ghy in 't lijden my ontglijdt.
3. Tindaris, naer wie ick all' mijn hop' (als een matroes sijn ganghen
Naer de twee-linghen stiert in d'onghebaende reys)
Altijdt stier' met vreesen ende ducht, met troosteloos verlanghen,
En warringh' in den gheest door twee-draght in 't ghepeys;
Ke ! weest jonstigh my,
Op dat ick u vry,
En als voor gheluck-saligh meer vry.
4. En ghelijck den harden diamant smilt in het bloedt der boeken,
En als een schoone perl' in d'edigh sal vergaen,
Soo laet eens u gansch versteenight hert' tot morselinghen brocken,
En door al mijn ghetraen vermorghen, schoon Diaen;
| |
[pagina 21]
| |
Soo sal all' mijn pijn
Als een' lichten schijn
Wt het diepst' van mijn hert' ghetrocken zijn.
5. En hout vast dat niewers trouwer vrint natuer ons voedster-vrouwe
Door hare mildigheydt op d'aerdtsche kloot en spijst,
Als ick ben, 't welck ick betuyghen wil Goddinne, met mijn trouwe,
En zweir' hier eenen eet die de waerheydt vast bewijst;
Dus mijn lief, mijn hert',
Jont door milde pert
Dat ick we er nu als voor in liefde terdt.
|
|