Gemmarum et lapidum historia

De olentibus saxis. Cap. CCXCII.

SAxa quaedam bene, quaedam male olent. Violam olent Lauenstainia, Aldenbergica, quae vel rubei, vel cinerei coloris sunt. Mariaebergica in vena D. Fabiani & Sebastiani inuenta malleo percussa, interdum muscum olent. Thuringica qui è cuniculo aquaeductus in arcem Berchlinum ducti effossi sunt serpillum olent. Hildeshemii sunt qui cornu vstum, si percutiantur malleo, olent. Habui qui violas olebant, & albos & cinereos, sed deprehendi è lapide illum odorem non prodire, sed è muco quodam ex luteo viridi,

[p. 259]

qui tanquam pellis affixus erat. Pars enim lapidis obuersa nullo muco tecta, nihil prorsus odoris habebat. Suspicabar Iridis odoriferae radices his saxis forte institisse: nisi hoc muci genus à natura ita oleat. Hoc peculiare ista saxa habuerunt, vt, dum mucus aqua tepida conspergeretur, odore iridis Florentinae potius quam violarum totum hypocaustum repleretur. Sed Germani Iridis radicem Violvvurtzel vocant, forte inde odori huic violaceum nomen tributum est. Ablato muco non olet amplius saxum. Num in caeteris olentibus idem contingat hactenus expertus non sum.