Oorspronck en opkomst der stede Alckmaar, beginnende anno DL uyt een seer oud manuscript berustende ter Liberije deser Stadt gecopieert ende vervolgt tot MDCCLX

Kroniek van Alkmaar, tot 1760

[5 / 81]

overwonnen hadt, het verraedt ontdeckt en de verraeders aenstondts te verwagten waeren. Op dit gerugt vliegt de meenigten te voorschijn, anderen vervoegen sig in de stoepens der huysen, sommigen vertoonen haer in de vensters, vraegende wat daer te doen was, totdat ijndelijck deesen mannen gebonde voortgevoert werdende, alles in rep en roer stondt. In de stadt was seeck're Gerard van Berckenroden, een wreedt en onweetendt mensch, die den prins van Oranje veel vertrouden, als die de priesterlijcke cap had op den thuyn gehangen en (die uyt sijn vaderlandt gebannen) het opperbewindt in de stadt hadt. Deesen, Arendonck tot sig geroepen hebbende en ongeweijdt broodt (een hostie die de regtsinnigen priesters in 't opofferen gebruycken) hebben doen tevoorscheijn brengen, werdt geseydt op deese wijse hem te hebben aengesproocken: ‘Is dit U Godt die gij tot nog toe soo godtvrugtig hebt aengebeeden? Is dit u Christus Jezus daer gij all u heyl van verwagt? Waerom vreesdt gij als verstomdt sijnde u gedagten en gevoelen te uyten?’ Het kloeckmoedige antwoordt van deese standtvastige campioen, siet dat omstandig in P. Opmeer, Holl. Cathol. Mart., boeck 2^de deel, 2^de hoofdstuck, pag. 26. Den wreedtaerdt, deesen goddelijcken woorden gehoort hebbende, wierdt in een onstuymige raezernije vervoert en Arendonck met sijn medgezellen nae de galge laetende voeren, verklaerdt hij die als wederspannigen en vijanden van 't vaderlandt om de aenstaende dag opgehangen te werden. Deesen broeders daerop (gesaementlijck in de gevanckenisse sijnde opgeslooten) biegten malckanders sonden, in haer gebeeden dien nagt vierig hebbende uytgestort, setten sij onvermoeidt voort 't werck van haer saeligheydt. Den volgende dag (sijnde het feest van Sint-Jans geboorten) den 24 juny, even nae der sonnenopgang, soo laet den oversten Hadrianus, den oppasser van het clooster, voor sig brengen, hem afvergende, of hij onder het voorstel van sijn lijfbehoudenis sijn medgesellen wilden opknoopen, waerop deesen grijsaert, eerwaerdig door ouderdom, sig dusdaenig liet hooren: ‘Sterven kan ick (seyde hij), maer beul te sijn dergeenen, die mij in het geloof hebben geoeffent, is mijn onmogelijck.’ Een weynig daernae, omtrent 5 uuren, wierdt deesen aen een galg opgehangen, opgeregt voor 't stadthuys op de Bredenstraet. Voorts wierden de verderen minnenbroeders derwaerts gevoert, welckers oversten Daniel driemaal den 30^ste psalm ‘Heere in U heb ick gehoopt’ etc. met luyder stemme hebbende opgeseydt (dat het duydelijck van den omstanders kon gehoort werden), beval sijn ziele aen sijn Schepper, weynig bekommerdt wegens 't lichaem, 't geen eenmael in heerlijckheydt sullende verrijsen, aenstondts door den strop verbroocken wierdt. Hiernae wierden de and'ren oock opgehangen naedat den Saeligmaecker Christus allen deesen sijnen bloedgetuygen en treffelijcken beleijders Sijnes Naams uytneemendt gesterckt hadt. Nae den middag tegens den avondt wierden de lijcken deser heyligen martelaeren buyten de Noorderpoort (die nae Medenblick loopt) gevoerdt op den oever eener rievier en een plaatsie, Mullem genaemt (daer de visschers haer ledigen netten pleegen te droogen), daer die eenigsindts bedeckt wierden door den dreck en slijck van de zee opgeworpen. Maar wonderen vergezellen de glorie van dit waeragtig martelaerschap dat (naementlijck) ligten verscheenen sijn verscheyde nagten nae een op die plaatse bijsonder, wanneer met oploopender zee deesen lijcken in het water gesien wierden, die naeder-