Zangen van hoop

[p. 91]

Trouw met de maan

‘Moeder, mag ik je dochter vrijen,
'k mag ze toch zoo gaarne lijen:
'k ben Baron von Bieberstein,
autoos heb 'k en fijnen wijn.

Gouden daalders en dukaten;
ik praat als meesters-advokaten,
ik ben 'n nette jonge vent
die de fijne wereld kent’.

‘Jij!’ hoor jij bij de meneeren,
laat je eerst maar eens wat scheren,
lap je schoenen en je broek,
franje schoort uit iedren hoek.

't Zal Baronnetschap blijken
waar jij zit als heer te prijken;
Vlooienburg of Nes misschien
'n kasteel van 's weeks 'n stuiver of tien.

Fijne lui! Automobielen!
zeker waar de wandjes krielen
in de plaats van gouden plakken,
waterwijn zal je wel smakken.

Moet ik jou mijn dochter geven
en waar wou je dan van leven?
Nee hoor! 't vrouwtje krijg jij niet
'k zou 't besterven van verdriet.’

‘Moeder 'k wou je dochter vrijen,
'k mag ze toch zoo gaarne lijen,
'k ben 'n jonge Dichtersman
die fijne liedjes zingen kan’.

[p. 92]

 

‘Kan jij zingen?! Kan jij dichten?!’

 

Te arm om 't hemmetje te lichten!

 

nee hoor! trouw jij met de maan,

 

die kan van den wind bestaan.