Wat zang en melody

[p. 1]

I. Oolijke beeldjes

[p. 3]

Het blanke zonnekindje.

Het blanke zonnekindje
zat achter 't vensterkijn
om 't roomhalsje een lintje
van rozig rood satijn.

In 't haar een blanke roze
ros op de gouden pracht,
oogen doorlicht zonnesmaragd,
in 't oor perels, teerbroze.

Zij zat er zoet te droomen
het blonde zonnekindje, -
voelde niet het felle printje
door mijn oog van haar genomen.

[p. 4]

 

Maar als zij het wel zage

 

dan bloosde ze vuurrood,

 

en angstig als de dood

 

liet zij het gordijn omlage.

 

 

 

En ik stond er te turen

 

naar 't blanke kindje fijn,

 

boos, dat 'n gordijn in staat kon zijn

 

zoo 't kindje weg te muren.

 

 

 

Ik dacht nog lang aan 't kindje

 

van achter 't vensterkijn

 

met 't rozenroode lintje

 

om 't blanke halsje fijn.