Jonge Mei

[p. 77]

De hoogoven.

De Hoogoven de smeltkroes
van 't metaal,
bijt als 'n toren vuurs
de zwarte Heemlen in.

De roode flanken
in vuur en vlammenpraal,
de roode transen bouwen
tin aan tin.

'n Witte 'n roode 'n gouden toren is 't
ze gloeien rookend kookende ineen
goud, goud en rood in opstaan
'n roode blaakvlam is 't,
zacht bloeien daar papavers.
de lelies heel sereen.

-----------

Zwart zijn ze en klein
en hun kinders zijn gebogen,
veel kracht hebben ze niet
onschoon ze zijn,

[p. 78]

 

de haatvlam laait niet

 

uit hun matte oogen.

 

 

 

In hun kleine huizen

 

brandt nog geen licht

 

dat niet van 'n lamp is

 

en niet van kolen,

 

droomen hebben ze niet en vreugd

 

noch gedicht,

 

alleen hun dag voer, en snachts

 

hun holen.

 

 

 

Brandt nu m'n vuren

 

Koningen van gloed en kleur

 

en macht en kracht:

 

nog geeft g 'uw gloed om andrer

 

goud te maken,

 

kus wakker ontgloei

 

't arm klein knechtgelaat

 

opdat hun zielen bloeiend

 

vloeiend raken.

 

 

 

Wek ze toch! Wek ze toch!

 

harten wordt vuur!

[p. 79]

 

ge hebt er de zielen als asch

 

doen verkolen,

 

wil hen toeblinken als baken

 

als feestvuur

 

'n gloedend verlangen,

 

'n fakkel bij dolen.

 

 

 

-----------

 

 

 

De Toren des Opstands brandt

 

en de toren der schrik,

 

papavers, rozen, van blanke

 

stille vrede,

 

vlam en licht, vuur en brand

 

bloemen doorgleden!

 

goud en rood, rood en goud

 

kokend en stout.