Jonge Mei

[p. 74]

De locomotiefstoker.

Zwart gelijk de zwarte kolen

zwarte kerel, krom gebukt,

oogen uit twee zwarte holen

en de kop op spa gedrukt.

Zwarte greep van zwarte handen

over zwarte spa tezaam,

zie 'k u maat! in alle landen

kerel, zonder naam of faam.

Zie 'k u aan de zwarte kaden

en uw zwarte snelmachien:

aan elke knoop van wereldpaden

heb ik uw zwart lijf gezien.

Zwart de kop en zwart de klauwen

en vol brand het zwarte oog,

spaden die de koolen stouwen

naar 'n stookgat, laag of hoog.

[p. 75]

 

Zwart uw hooge sterke wezen

 

voor bij u, de vurengloed

 

als 'n goudvlam aan uw wezen,

 

die gij koestert, die gij voedt.

 

 

 

Die u blakert aan uw handen

 

die uw oogen gouden laait

 

die beguldt alle uw standen

 

'n sterrenregen om u waait.

 

 

 

Gij vliegt zoo de wereld over

 

mart 'n wijl, en vliegt weer voort,

 

met u beest, dat nog bestoôvner

 

naar uw hand en maatgift spoort.

 

 

 

't Staat te stampen

 

't staat te snuiven

 

't blaast en puft de lucht

 

vol rook,

 

achter al die wolkenkuiven

 

bouwt 'n zwart station

 

als spook.

[p. 76]

 

Achter al die zwarte kolken

 

klimmen huizen naar den dag

 

klimmen daken naar de wolken

 

klimmen wijken zonder lach

 

 

 

van 'n bloembed, boomguirlande:

 

alles zwart en zwart en zwart

 

als uw oog maat, als uw handen,

 

als uw beest zijn keel ontward.

 

 

 

Zoo aan vele zwarte kaden

 

met uw zwarte snelmachien,

 

langs de vele wereldpaden

 

heb 'k u zwart en zwart gezien.