Jonge Mei

[p. 67]

De visscher.

Blanke wolken scheeren lustig

onderlangs de gouden zon,

gouden zon die glanswellustig

't watertje verven begon.

Blauw omhoog en blauw beneden

't visschertje is zonnezat

en hij monkelt stil-tevreden

hoe het water zilver spat,

om het kleine blonde dopske

't kleine witte danseding

dat al met 'r blonde kopske

danselt in haar eigen ring.

Blauw zijn zijne blauwe oogen

bruin is om zijn lijf het waad,

bruin de kop, die nekgebogen,

in het waterke wêerstaat.

't Dobbertje dat danst maar danst maar

in haar eigen kleinen kring,

en de hemel is zoo goud-klaar:

in het water is gezing.