Jonge Mei

[p. 29]

Beeldende liederen I

[p. 31]

Margaretha.

Waar de zonne op komt klimmen
als ze 's morgens aan komt glimmen
langs het lijntje op de muur,
huppelt zachtkens muisjebuur
‘goeie morgen Margaretha!’

Als het vervelooze luikje
nederslaat, en door het luikje
't etensbakje wordt gereikt:
Margaretha sluikt en kijkt,
‘we gaan eten Margaretha’.

Als het hooge schitterlampje
aanflitst in 'n sidderkrampje
en het holletje maakt helder:
zacht gepiep en 't pootje meldt er,
‘goeie avond Margaretha!’

Als het lichte lampje doofd
legt hij 't blonde jonge hoofd,
en naast hem op 't bonte kussen
'n paar zachte plooien tusschen
vleit zich schuwtjes Margaretha.

[p. 32]

 

Margaretha was het diertje

 

dat bij om 'n displeiziertje

 

met zijn dolkmes nederstak!

 

waarmee beider leven brak,

 

dood nu hij, dood Margaretha.

 

 

 

Maar dit eene dier bleef levend

 

aan zijn harte zachtheid gevend,

 

álles wist de kleine mol!

 

't vrouwtje van zijn levenshol,

 

van hem, en van Margaretha.