Gewijde liederen

[p. 64]

'n Joodsch Meisje

Donkere Dochter van mijn Volk
blanke Vruchtdraagster van mijn Volk,
Eeuwige Moeder-Voedster blank van huid
met de droomdonkere oogen van mijn donker Volk
Jonge Dochter in uw krullende zwarte lokken:
ik groet u palmslank meisje van ons Volk.

Zoo zijn de druivenwingerden langs onze wegen,
en de acaciahagen langs scheemrende valleien
als de donkere wimpers schaduwen om uw oogen.

Zoo is de stem van de hinde in de boschjes
en van de Lamsmoeder in den stal,
als uw zachte stem om u heen zingt
melodisch als wiegelend ruisch-zingt, de cederpalm.

't Donker is schoon, en nachtzwarte diepte is onpeilbaar,
ik durf uw donkre oogen niet in te zien
want dieper dan de wijde nachthemel zijn zij
vol schemering als lucht bij laten nachtval,
zoo zilverend en schaduwend zwartwevend:
en indiep licht, als ver opschijnende jonge morgen.

[p. 65]

 

't Zijn vreemde wellen zacht van droomen

 

licht en duistere morgenschemering,

 

fluweelige fluistering van glans al aarzelend aanblinkend,

 

donkere donkere dochter van mijn Volk

 

die langs mij gaat, met uw gazelleoogen.