Gewijde liederen

[p. 57]

Boete

Ik kom zooals 'n vogel
schuw in zijn vederen weggedoken,
laat nu Uw onweeren
niet woedende om mij

heengaan

Heer! en verpletter mij niet
in Uw hevige donderingen.

Klein ben ik, min en zwak
in schrale vlerk en vlogel,
want 't woord dat is gesproken
zoo eindelooze keeren
liet ik als doof en blind

in onverstaan:

nu ben ik moede en oud
van al mijn dolingen.

Ik kom nu als 'n vlinder
naar Uw goud altaar
en leg mijn kleine boete en zoen
aan Uw omlichte voeten.

[p. 58]

 

Dat 't woord mag juichen!

 

en van zonne 't glinder!

 

dat in klank en woorden

 

zoet en klaar

 

mag weenen om ontfermen

 

inkeerig en in boete.

 

 

 

Dan zal ik liggen als in zee 'n golf

 

en zephir zal ik hooren

 

en 't fijne windengeruisch,

 

tot mijne naam opklinkt

 

van de Hooge Englenkoren,

 

‘hier is Uw kind Alvader

 

het wachtte lang zijn thuis.’