Gewijde liederen

[p. 32]

Berieth Miloo

Ik merk u met mijn bloed

mijn zoon

mijn roode pioenroos.

Uw moeder hoor

ik zuchten

als hout om 'n land
waar zachte wind

door vaart:

het land heeft gebaard,
de vore is nog niet geheeld.

Ik merk u met mijn bloed

mijn zoon

het bloed van Abraham
het bloed van Salomo
en 't bloed van Mordechai.

Eeuwen en Eeuwen

stolten erin,

zonnen, manen,

zweepslagen

en eindeloos weegeschrei.

[p. 33]

 

Krijt niet zoo mijn jongetje

 

mijn kleine pareldoos

 

want God heeft u aangenomen

 

gelijk hij Izak nam,

 

gelijk de avonddamp vaart

 

naar 't lichte maangezicht

 

alles is blank en licht,

 

zoo gij zijt nu, zoo zuiver.

 

 

 

Maar door de wijde straten

 

zult gij later gaan,

 

een trotschen man:

 

en zij zullen stille zeggen

 

in zichzelve,

 

das 'n Ben Berieth!

 

'n Jood!